دبرا سوییت، مدیر جهان نمی‌تواند منتظر بماند در نیویورک در گفت‌وگو با پرس تی‌وی به بررسی این موضوع می‌پردازد.
- پرس تی‌وی: به عنوان یکی از فعالانی که بر این مسئله در آمریکا فعالیت می‌کنید، شما و فعالانی نظیر شما، درباره موضوع زندان گوانتانامو چه اقداماتی انجام داده‌اید؟
سوییت: ما در کشوری هستیم که اولویت اصلی و مسئولیتش جنگ علیه تروریسم است، جنگی که رژیم بوش آغاز کرده است؛ و اکنون همین جنگ به خاطر همان اهداف و سیاست‌ها، از سوی دولت اوباما به طور گسترده‌تر دنبال می‌شود. بنابراین روز چهارشنبه یازدهم ژانویه، ما قصد داریم در واشنگتن و از کاخ سفید تا کنگره و از دیوان عالی تا وزارت دادگستری اجتماع کنیم؛ و علیه ۱۰ سال بازداشت‌های نامشروع، ناعادلانه، غیراخلاقی و بی دلیل دولت اعتراض کنیم.
هنوز ۱۷۱ نفر در زندان گوانتانامو در بازداشت به سر می‌برند. در سال گذشته، دولت اوباما هیچ یک از زندانیان گوانتانامو را آزاد نکرده است. دو نفری که در سال گذشته گوانتانامو را ترک کرده، داخل تابوت بودند. این یک رسوایی برای آمریکا به شمار می‌آید و به الگویی در بگرام، ابو غریب، زندان‌های سری آمریکا در کشورهایی که واشنگتن از حاکمان مستبد آن‌ها حمایت می‌کند، نظیر مصر، سوریه، اردن تبدیل شده است.
در حقیقت علیه این مسائل اعتراض می‌کنیم و به ویژه خواستار تعطیلی زندان گوانتانامو و بازداشت های بی‌دلیل از سوی نیروهای امنیتی هستیم.
- ما البته می‌دانیم که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در روز انتخابات قول داد که گوآنتانامو را تعطیل کند. و گفت که این در اولویت کارش قرار دارد. اساسا بعد از روی کار آمدن او همه ما انتظار داشتیم که بلافاصله گوآنتانامو را تعطیل کند. با این وجود هنوز این اتفاق نیفتاده است. شما ناظران سیاسی و افرادی مانند شما در حالی که اوباما در انجام چنین کاری شکست خورده است با چه چیزی مبارزه می‌کنید؟ معتقد هستید که رئیس جمهور اوباما صادق بود، اما به دلایل مختلف نتوانست به قول خود عمل کند؟
من واقعا نمی‌توانم هیچ یک از نیت‌های او را بفهمم، اما فکر می‌کنم وقتی بر سر کار آمد این یک نمایش سیاسی بود. و واقعا هیچ گونه مبارزه‌ای از سوی دولت اوباما برای بستن گوآنتانامو صورت نگرفت. در حقیقت، رهبری حزب دموکرات در تمام مدت می‌دانست که در گوآنتانامو چه خبر است. و فکر می‌کنم در واقعی‌ترین شکل، رئیس جمهور اوباما با قوائد بازداشت نامحدود موافق بود؛ یا موافقت کرد. در غیر این صورت چرا گفت که ۲۰۰۰ نفر و برخی مردان زندانی در بگرام هیچ‌گونه حق آزادی ندارند، حق داشتن وکیل ندارند، حق ملاقات با خانواده ندارند، حق دانستن اتهامشان را ندارند و در زندان‌های مخفی نگهداری می‌شوند.
و نکته طنز آن این است که این‌جا امریکاست و خود را به عنوان دولتی نشان می‌دهد که خود را وقف آزادی و دموکراسی کرده است و دولت‌های بسیاری به آن به عنوان کلیدی برای چگونگی رفتار کردن می‌نگرند. به همین دلیل است که ما وظیفه بزرگی در این کشور داریم که این بازداشت‌ها را متوقف کنیم و آن‌چه که نسبت به افراد صورت گرفته به خصوص در خاورمیانه در جنگ با تروریسم را متوقف کنیم.
